Pamuk Şekerim Zeynep Alya'm...

Beklemediğimiz, hazır olmadığımız biranda varoldu Pamuk Şekerimiz...

Henüz çok erken, daha acımız çok taze derken, 

Hergün gözyaşı dökerken, 

İçimde inatla büyüyen, sapasağlam tutunan bir prenses vardı...

Tahliller, tetkikler derken zaman su gibi geçti gitti... 

8 ay olmuş ve benim gözyaşlarım hiç dinmemişti...

17 Mart 2014 henüz Pamuk Şekerimizin doğmasına 2-3 hafta var... 

Bir arkadaş ortamında otururken birden dökülüverdi beynimdeki düşünceler;

"Eğer erken gelecekse, yarın gelsin... 

Ya da gününü, vaktini beklesin..."

Çok mu yürekten söylemiştim acaba???

18 Mart günü uyandım ve işaret vardı doğuma dair... 

Biraz geçiştirdik, psikolojiktir belki dedik...

Önce Pamuk Prens'imin kabrini ziyaret edip, pasta alıp eve gelecektik ve akşam tüm yakınlarımızla Rüzgar'ımızın doğum gününü kutlayacaktık... 

Ama öyle olmadı... 

Yüce Rabbim dedi ki; 

Her yıl 18 Mart'da acı ile doğum günü kutlama, al yavrunu kucağına, oğlunu yad ederek kutla bu güzel gününü...

Saat yine 12:00 idi hastaneye girdiğimizde, tam 3 yıl önce ki gibi; bir nevi dejavuydu yaşadığımız... 

Gözyaşlarıyla girdim ameliyathaneye... 

Önce sesini duydum Prensesimin, 

Birde yüzünü görsem dedim, ve hala akıyordu gözyaşlarım...

Taa ki yanağını yüzüme değdirinceye, elleriyle yüzümü okşayıncaya dek...

Abi'sinin doğum gününde, aynı saatte dünyaya geldi MUCİZEMİZ, Zeynep Alya'mız...

Adınla, sağlıkla büyü, uzuuuunn ve mutlu bir ömrün olsun Pamuk Şekerim...

Pamuk Prens'imin en güzel hediyesi...