Her Yer Biraz RÜZGAR'lı...

18.03.2011 mutluluğun adıydı bizim için... 

12:00de hastaneye giriş yapmış 14:05de Rüzgar'ımız dünyaya gelmişti... 

Zor günlerin, acı dolu günlerin başlangıcında olduğumuzdan habersiz sevinç içinde kıpır kıpırdık...

Yenidoğan yoğun bakımda 8günün ardından çok şükür evimizdeydik, yine bilmiyorduk ki hastaneler bizim evim olacakmış...

Çok değil 4ay sonra başladık gidip gelmelere.. 

Rüzgar ateşlendi TÜTF'ne, Rüzgar kustu TÜTF'ne...

Hastaneye yatışlarımız başladı.

3gün yat, 4.gün taburcu. 

Evde 2gün kal, bazen aynı gün içinde tekrar TÜTF... 

Aspirasyon Pnömonileri, enfeksiyonlar, beslenme problemleri, hastaneye yattık, eve geldik, iyileştik, ateşlendik derken kendimizi TÜTF Çocuk Yoğun Bakım Ünitesi'nde bulduk...

Bilmiyordum çıkamayacağımızı...

Ilk defa anne olmuştum... 

Çocuğumun gelişimini izleyeceğimi düşünürken, hastalığının seyrini izlemeye başlamışım...

Oksijenler, aspirasyonlar, bitmek bilmeyen hastane enfeksiyonları, gelenler, gidenler, küçücük yitip giden bedenler, kronik rahatsızlıklar, ani kayıplar, ameliyatlar, gözyaşları, kahkahalar, sıkı dostluklar, derken 19ay geçirdik TÜTF ÇYBÜ'de... 

12 Şubat 2013dü.. Saat 19:30da kapattı meleğim gözlerini... 

Anlayamadım, şoka mı girmiştim? 

Hayır... 

Inanmak istemedim.. 

Güçlüdür benim Pamuk Prensim dedim. 

Hemen karar vermeyin biraz daha bekleyin, bırakmaz beni meleğim dedim... 

Dedim ama yanına giremedim...

Yanına girdiğimde biliyordum artık yatakta sadece cansız bedeninin yattığını..

Çok garipti, Pamuk Prens'im artık tepki vermiyordu, ama ilk defa çok huzurlu uyuyordu...

Masal bitmişti ama bundan sonra hayatımız yer yer sağnak yağışlı, her sabah güneşli ve her yer biraz RÜZGAR'lı olacaktı...