Etiketler

31 Mayıs 2014 Cumartesi

Gaz Sancısına Doğal Çözüm

Ahhh bu gaz sancıları...
Anne ve bebeklerin korkulu rüyası...
Bebeklerin sancılı ağlama krizleri,
Anne ve babaların ellerinin ayaklarının birbirine dolaşması...
Nerde, ne zaman tutar hiç belli olmaz...
Her yerde heran bir panik havası...
Bebişlerimizin bağırsakları anne sütüne veya mamaya alışıncaya dek yaşanıyor bu sancılar... 
Bizde Zeynep Alya 1aylıkken başladık gaz sancılarına...
Başlarda keskin sancılarımız yoktu ama 1 hafta içinde şiddetlenmeye başladı... 
Pamuk Prens'imde yaşamamıştık hiç gaz sancısı.. 
Tecrübem yoktu onun için bu ağrıya..
Önce Biogaia gaz damlası kullandık, hiçbir işe yaramadığı gibi şiddetlenmesini dahi önlemedi. 
Tam kolikleşmeye başlarken arkadaşım Aslı bir öneride bulundu.. 
"Kimyon çayı"
1 su bardağı suda 
1/2 çay kaşığı toz kimyonu
Iki taşım kaynatıp, tülbentten süzün,
Ilıdıktan sonra başta 1 çay kaşığı,
2-3 gün sonra sabah 1, akşam 1 çay kaşığı verebilirsiniz..


Çok şükür bu doğal formül ile aynı gün içerisinde gaz sancımıza çözüm bulduk...
"Iyi ki varsın Aslı teyzesi ve iyi ki varsın kimyon" dedik ;)


NOT: Eğer emziriyorsanız, kalan çayı da siz için ki sütünüze geçsin, mutlaka o da etki ediyordur... 
Ben her sabah kahvaltı da kimyon çayı içiyorum ;)

30 Mayıs 2014 Cuma

App Store'dan Müthiş Bir Uygulama

   Pamuk Şekerim'e hamile kaldığım ve hamileliğime alışmaya çalıştığım zamanlarda keşfettiğim bir uygulama... 
App Store; bebeğim
Hamileliğimin ilk anlarından itibaren hep yanımda..
Hergünü fotoğraflayıp aynı zamanda günce şeklinde kullanabiliyorum... 
O kadar keyif verici bir uygulama ki; kaç haftalık hamile olduğumu belirtiyordu, şimdide kızımın kaç günlük olduğunu... 
I Phone, I Pad kullanıcıları sizde hamileliğiniz ilerlerken ve bebeğiniz büyürken görselli bir günce edinmek istemezmisiniz??? 
İşte tam da size göre; BEBEĞİM👶👪📷📱👶


Pamuk Şekerim Zeynep Alya'm...

Beklemediğimiz, hazır olmadığımız biranda varoldu Pamuk Şekerimiz...
Henüz çok erken, daha acımız çok taze derken, 
Hergün gözyaşı dökerken, 
İçimde inatla büyüyen, sapasağlam tutunan bir prenses vardı...
Tahliller, tetkikler derken zaman su gibi geçti gitti... 
8 ay olmuş ve benim gözyaşlarım hiç dinmemişti...
17 Mart 2014 henüz Pamuk Şekerimizin doğmasına 2-3 hafta var... 
Bir arkadaş ortamında otururken birden dökülüverdi beynimdeki düşünceler;
"Eğer erken gelecekse, yarın gelsin... 
Ya da gününü, vaktini beklesin..."
Çok mu yürekten söylemiştim acaba???
18 Mart günü uyandım ve işaret vardı doğuma dair... 
Biraz geçiştirdik, psikolojiktir belki dedik...
Önce Pamuk Prens'imin kabrini ziyaret edip, pasta alıp eve gelecektik ve akşam tüm yakınlarımızla Rüzgar'ımızın doğum gününü kutlayacaktık... 
Ama öyle olmadı... 
Yüce Rabbim dedi ki; 
Her yıl 18 Mart'da acı ile doğum günü kutlama, al yavrunu kucağına, oğlunu yad ederek kutla bu güzel gününü...
Saat yine 12:00 idi hastaneye girdiğimizde, tam 3 yıl önce ki gibi; bir nevi dejavuydu yaşadığımız... 
Gözyaşlarıyla girdim ameliyathaneye... 
Önce sesini duydum Prensesimin, 
Birde yüzünü görsem dedim, ve hala akıyordu gözyaşlarım...
Taa ki yanağını yüzüme değdirinceye, elleriyle yüzümü okşayıncaya dek...
Abi'sinin doğum gününde, aynı saatte dünyaya geldi MUCİZEMİZ, Zeynep Alya'mız...
Adınla, sağlıkla büyü, uzuuuunn ve mutlu bir ömrün olsun Pamuk Şekerim...
Pamuk Prens'imin en güzel hediyesi...

Her Yer Biraz RÜZGAR'lı...

18.03.2011 mutluluğun adıydı bizim için... 
12:00de hastaneye giriş yapmış 14:05de Rüzgar'ımız dünyaya gelmişti... 
Zor günlerin, acı dolu günlerin başlangıcında olduğumuzdan habersiz sevinç içinde kıpır kıpırdık...
Yenidoğan yoğun bakımda 8günün ardından çok şükür evimizdeydik, yine bilmiyorduk ki hastaneler bizim evim olacakmış...
Çok değil 4ay sonra başladık gidip gelmelere.. 
Rüzgar ateşlendi TÜTF'ne, Rüzgar kustu TÜTF'ne...
Hastaneye yatışlarımız başladı.
3gün yat, 4.gün taburcu. 
Evde 2gün kal, bazen aynı gün içinde tekrar TÜTF... 
Aspirasyon Pnömonileri, enfeksiyonlar, beslenme problemleri, hastaneye yattık, eve geldik, iyileştik, ateşlendik derken kendimizi TÜTF Çocuk Yoğun Bakım Ünitesi'nde bulduk...
Bilmiyordum çıkamayacağımızı...
Ilk defa anne olmuştum... 
Çocuğumun gelişimini izleyeceğimi düşünürken, hastalığının seyrini izlemeye başlamışım...
Oksijenler, aspirasyonlar, bitmek bilmeyen hastane enfeksiyonları, gelenler, gidenler, küçücük yitip giden bedenler, kronik rahatsızlıklar, ani kayıplar, ameliyatlar, gözyaşları, kahkahalar, sıkı dostluklar, derken 19ay geçirdik TÜTF ÇYBÜ'de... 
12 Şubat 2013dü.. Saat 19:30da kapattı meleğim gözlerini... 
Anlayamadım, şoka mı girmiştim? 
Hayır... 
Inanmak istemedim.. 
Güçlüdür benim Pamuk Prensim dedim. 
Hemen karar vermeyin biraz daha bekleyin, bırakmaz beni meleğim dedim... 
Dedim ama yanına giremedim...
Yanına girdiğimde biliyordum artık yatakta sadece cansız bedeninin yattığını..
Çok garipti, Pamuk Prens'im artık tepki vermiyordu, ama ilk defa çok huzurlu uyuyordu...
Masal bitmişti ama bundan sonra hayatımız yer yer sağnak yağışlı, her sabah güneşli ve her yer biraz RÜZGAR'lı olacaktı...

29 Mayıs 2014 Perşembe

Anneyim ben...

Anneyim ben,umut doluyum.
Küllerimden doğmuş gibiyim.
Yorgun ama her daim güçlüyüm.
Çünkü ben minik bir meleğin kahramanıydım. 
Onun eli ayağıydım .
Hayata tutunduğu,bıraktığında korkuyla yeniden sarıldığı sapasağlam bir daldım.
Anneyim ben,minik bir canın yaralarını onaran bir merhemdim.
Meleğim uçtu gitti kollarımdan ama kocaman bir sevgi bıraktı yüreğimde, ve kendi doğum gününde, doğduğu saatte bir melek yolladı kollarıma...
ANNEYİM ben.. 
Meleğimin ve prensesimin annesiyim...
Ufacık bir öpücükle,dokunuşla iyileşenim,iyileştirenim.
Sınırsız sevgiyle doluyum,bir gülüşe dünyalar benim olur.
Bir damla gözyaşındaysa boğulabilirim.
Hiç olmadığım kadar becerikli,hiç olmadığım kadar enerjik,hiç olmadığım kadar sabırlıyım.
Önceliklerim yok benim.
Varım yoğum meleklerim.
Bana verilmiş en büyük görev,en büyük imtihan bir meleği kalbimde sonsuza dek yaşatıp, diğer meleğime sonsuza dek sahip çıkmak.
Allah'ın bu mucizesini yaşatmak,koruyup kollamak  benim görevim.
Her şeyden önce anneyim ben,varlığımla can bulan bir cana canımı verebilecek fedakarlığa sahibim.
Yüreğimde herkese,herşeye yetecek kadar sevgi ve merhamet var .
Şefkattır diğer adım.
Anneyim ben geleceğin sorumlusu,yarınların umut yüklü gemisiyim.
Hergün çokça şükreder,ömrümde etmediğim kadar dualar ederim.
Başlı başına bir dünyayım,herşeyim.
Çünkü anneyim ben..
Allah'ım ne kadar da şanslı biriyim .Bu güzel lütfa sahip olduğum için tekrarAnneyim ben,umut doluyum.Küllerimden doğmuş gibiyim.Yorgun ama her daim güçlüyüm.Çünkü ben minik bir meleğin kahramanıydım. Onun eli ayağıydım .Hayata tutunduğu,bıraktığında korkuyla yeniden sarıldığı sapasağlam bir daldım.
Anneyim ben,minik bir canın yaralarını onaran bir merhemdim.
Meleğim uçtu gitti kollarımdan ama kocaman bir sevgi bıraktı yüreğimde, ve kendi doğum gününde, doğduğu saatte bir melek yolladı kollarıma...
ANNEYİM ben.. 
Meleğimin ve prensesimin annesiyim...
Ufacık bir öpücükle,dokunuşla iyileşenim,iyileştirenim.
Sınırsız sevgiyle doluyum,bir gülüşe dünyalar benim olur.Bir damla gözyaşındaysa boğulabilirim.
Hiç olmadığım kadar becerikli,hiç olmadığım kadar enerjik,hiç olmadığım kadar sabırlıyım.
Önceliklerim yok benim.Varım yoğum meleklerim.
Bana verilmiş en büyük görev,en büyük imtihan bir meleği kalbimde sonsuza dek yaşatıp, diğer meleğime sonsuza dek sahip çıkmak.
Allah'ın bu mucizesini yaşatmak,koruyup kollamak  benim görevim.
Her şeyden önce anneyim ben,varlığımla can bulan bir cana canımı verebilecek fedakarlığa sahibim.
Yüreğimde herkese,herşeye yetecek kadar sevgi ve merhamet var .Şefkattır diğer adım.
Anneyim ben geleceğin sorumlusu,yarınların umut yüklü gemisiyim.
Hergün çokça şükreder,ömrümde etmediğim kadar dualar ederim.
Başlı başına bir dünyayım,herşeyim.Çünkü anneyim ben..
Allah'ım ne kadar da şanslı biriyim .
Bu güzel lütfa sahip olduğum için tekrar şükrederim.
Anneyim ben,tamda annemi anladığım yerdeyim.
Gözlerim doluyor bazen.
Annemi düşünüyorum.
Oda beni böyle korumuş,böyle sarıp sarmalamıştı değilmi.
Benim için sabahlara kadar uyumamış,yediği her lokma boğazında kalmıştı çoğu zaman.
Kim bilir şimdilerde de boğazında  kalıyordur her lokması. 
Annelik yolu uzun ,zor ,özlem dolu ..
Anneyim ben,annem gibi...
Gözlerim dolsa da belli etmem..... şükrederim....